"Opowiedz mi, Dziadku"..."Opowiedz mi, Babciu"...Książki do przechowywania wspomnień od dziadków dla wnucząt (lub odwrotnie).

Wprawdzie miałam już do czynienia z pamiątkowymi albumami, przygotowywanymi przez dziadków dla przyszłych pokoleń - ale żaden z nich nie zrobił na mnie tak piorunującego wrażenia, jak te recenzowane w dzisiejszym wpisie! "Opowiedz mi, Dziadku" i "Opowiedz mi, Babciu" to dwie naprawdę obszerne, pięknie wydane i solidnie oprawione księgi w stylu retro/vintage. Każda z nich liczy sobie aż 132 strony i została zaprojektowana z myślą o tym, by dziadkowie mogli spisać w nich swoje najpiękniejsze, najzabawniejsze i najbardziej wzruszające wspomnienia (od czasów własnego dzieciństwa aż do chwili obecnej).

Obie kroniki podzielono na 11 rozdziałów, 

w których Dziadkowie mają okazję powspominać między innymi:

• swoich przodków, członków bliższej i dalszej rodziny;
• ulubione zabawy oraz szalone przygody;
• czasy szkolne i związane z nimi perypetie;
• pierwsze przyjaźni, miłości oraz moment, w którym się poznali;
• odbyte podróże, początki wspólnego życia oraz zakładania rodziny;
• miejsca, w których pracowali i modę, jaka panowała w tamtych czasach;
• swoje dawne i aktualne zainteresowania;
• ulubione potrawy i ukochane zwierzęta...

                                                                    

Oprócz tego w albumach znajdziemy sporo miejsc na stare zdjęcia i inne pamiątki - a także liczne ciekawostki dotyczące minionych czasów. Każda babcia i każdy dziadek obdarowani tymi książkami mają szansę wypowiedzieć się na temat swoich wnucząt i opisać związane z nimi anegdoty - a także przelać na papier ważne życiowe refleksje i wskazówki, przestrzec przed popełnianiem błędów, wskrzesić nadal niespełnione marzenia i odłożone "na później" aspiracje... Niezwykle cenne wydaje się również zestawienie ze sobą przeszłości i teraźniejszości - zwłaszcza z perspektywy osób, które już naprawdę sporo w swoim życiu przeszły, były świadkami wielu historycznych i społecznych przemian! 

 

Jeżeli chodzi o kwestie techniczne, albumy zostały wydane w formacie 25x30 cm, w grubej solidnej oprawie i na szlachetnym papierze o gramaturze 170 g. Wszystkie te cechy sprawiają, że naprawdę cudnie prezentują się wyeksponowane na półce lub w gablocie biblioteczki - i podejrzewam, że bardzo miło jest zajrzeć do nich po latach, by wybrać się całą rodziną w wyjątkową sentymentalną podróż. Przyznam szczerze, że na chwilę obecną myślenie o sobie w kategoriach "babci" jest dla mnie totalną abstrakcją - ale mimo to zostawiłam sobie jeden egzemplarz i na pewno kiedyś z przyjemnością go wypełnię, myśląc o moich przyszłych wnukach ;)

Kolejna interesująca propozycja wydawnicza służąca do spisywania rodzinnej historii to "Drzewo rodowe naszej rodziny" - czyli ciekawie opracowany album w formie drzewa genealogicznego. Każdemu członkowi rodziny dedykowana jest odrębna strona, na której można zawrzeć najistotniejsze informacje na jego temat, a także osobiste uwagi lub pozdrowienia. Wewnątrz znajdziemy też rozszerzone drzewa genealogiczne, uzupełniane nazwiskami przodków aż do piątego pokolenia wstecz! W związku z tym książka może zostać potraktowana jako znakomity pretekst do częstszych rodzinnych spotkań, w trakcie których wszyscy będziemy się nad nią wspólnie pochylać, wzbogacać ją stopniowo o zdjęcia i nowe informacje :) Na końcu znajdziemy również kilka podpowiedzi, w jaki sposób gromadzić tego typu dane i z jakich źródeł je pozyskiwać.

 

Czy Wy również jesteście miłośnikami 

takich pięknie wydanych pamiątkowych albumów -

i czy prowadzicie podobne zapiski dla swoich dzieci lub wnuków?