Strajk nauczycieli 8 kwietnia 2019 roku - okiem ex-studentki pedagogiki wczesnoszkolnej.

Strajk nauczycieli to chyba jeden z najgorętszych i najbardziej kontrowersyjnych tematów ostatnich miesięcy. Jego oficjalne rozpoczęcie zapowiedziane zostało na 8 kwietnia 2019 roku. Cały strajk ma potrwać aż do odwołania - a w wyniku przeprowadzonego referendum za protestem opowiedziało się ponad 85% placówek edukacyjnych i 85-90% ich pracowników. 

Jako ex-studentka pedagogiki wczesnoszkolnej powinnam się w sumie z tym nauczycielskim strajkiem w pełni solidaryzować - a jednak mimo wszystko mam wobec niego dość mieszane, ambiwalentne uczucia...Jak to zwykle bywa w takich sporach - KAŻDY KIJ MA DWA KOŃCE, a słuszność leży zapewne gdzieś pośrodku...

foto: Alexas_Fotos /  pixabay

KIJ - KONIEC NUMER 1 :

 DOBRZY NAUCZYCIELE NIE SĄ DOCENIANI

Bycie nauczycielem to praca, która czasami potrafi do cna wyczerpać człowieka fizycznie i psychicznie (wystarczyły mi nawet krótkie staże i praktyki studenckie, by się o tym przekonać).

  

Niektórzy rodzice bywają bardzo nieprzyjemni, roszczeniowi i niechętni do jakiejkolwiek współpracy.  Szkołę traktują wyłącznie jak przechowalnię i zło konieczne, zupełnie nie angażują się w edukację i wychowanie własnego dziecka - a jednocześnie liczą na to, że nauczyciel "załatwi sprawę" za nich. Jedyne, co potrafią wnosić w relacje z pracownikami oświaty - to wieczne pretensje, utyskiwania i brak szacunku, który niestety przekłada się też na postawy ich dzieci. 

Nauczyciel faktycznie często nie może po prostu zamknąć za sobą drzwi do sali lekcyjnej, iść do domu i odpocząć po pracy - bo przecież klasówki same się nie sprawdzą, akademia sama nie zorganizuje, a materiały na następne dni same nie przygotują. W pracy musi ciągle się rozwijać, dokształcać, robić różne kursy i szkolenia, ogarniać przy tym multum papierologii - więc w sumie nie powinno dziwić, że czasami jest już tym wszystkim sfrustrowany, oczekuje godziwej zapłaty i chociaż odrobiny uznania. 

foto: Alexas_Fotos /  pixabay

  

KIJ - KONIEC NUMER 2 :

 SĄ NAUCZYCIELE i "nauczyciele" 

Nie ma co się oszukiwać. Wśród nauczycieli owszem zdarzają się prawdziwi, zaangażowani pedagodzy z powołania - ale jest też wśród nich mnóstwo osób, które ewidentnie się z tym powołaniem rozminęły. Osobiście (poza kilkoma chlubnymi wyjątkami) na naprawdę wartościowe grono pedagogiczne trafiłam w zasadzie dopiero na etapie liceum. Moje wspomnienia z wcześniejszych lat dotyczą natomiast głównie osobników, przez których - nawet jako piątkowa i szóstkowa uczennica z wzorowym zachowaniem - szczerze nienawidziłam szkoły i prowadzonych w niej zajęć. (Jednocześnie osobnicy Ci uważali się przeważnie za "wybrańców, niosących kaganek oświaty" - a ich nauczycielską butę i przekonanie o własnej wyższości nad zwykłymi śmiertelnikami do tej pory wspominam z szyderczym uśmieszkiem na ustach). 

Po drugie właśnie dlatego, że swego czasu studiowałam na kierunku pedagogicznym - niestety zdaję sobie sprawę, jacy ludzie często się na ten kierunek dostają, kończą go, a potem (co gorsza!) są zatrudniani w przedszkolach, szkołach czy innych pokrewnych instytucjach...

>>> Dziewczęta ze wzrokiem tęskniącym za rozumem, które przez całe studia jadą na ściągach i "tak ogólnie to nawet nie lubią dzieci - ale przecież coś trzeba w życiu robić, a cieplejszej posadki niż w przedszkolu chyba nie można sobie wymarzyć"... Takie, które (AUTENTYCZNIE !) nie odróżniały Platona od Plutona, nie potrafiły samodzielnie sklecić nawet krótkiej sensownej wypowiedzi, za napisanie pracy magisterskiej planowały zapłacić sąsiadowi, a na egzaminie z rysunku prosiły mnie o naszkicowanie im prostej, symbolicznej ludzkiej twarzy, bo miały z tym tak ogromny problem... <<< 

foto: Alexas_Fotos /  pixabay

ZŁOTY ŚRODEK ? 

W związku z powyższym uważam, że już na etapie studiów pedagogicznych powinna dokonywać się ostra, wnikliwa selekcja, oddzielająca ziarno od plew (a niestety - nie dokonuje się!). 

Może wówczas wśród nauczycieli byłoby mniej osób zupełnie przypadkowych, nienadających się do pracy z dziećmi i generujących uczniowskie traumy - a o swoje prawa i wyższe płace upominaliby się w tej chwili tylko ludzie, którzy FAKTYCZNIE na to zasługują? Myślę, że w takie sytuacji nikt nie nazwałby ich "pasożytami"  czy "nierobami" - a rodzice i uczniowie stanęliby za nimi murem w każdej politycznej przepychance. 

Poza tym - protest nauczycieli zupełnie niesłusznie sprowadzany jest przez media i polityków wyłącznie do kwestii finansowych. "Jeśli nie wiadomo, o co chodzi - to chodzi o pieniądze ?" No właśnie NIEKONIECZNIE !  Tu trzeba raczej konkretnej reformy całego szkolnictwa, przemyślanej strategii na długie lata i zapewnienia takich warunków nauczania oraz uczenia się, by w polskiej szkole działo się lepiej i by wartościowi, dobrzy pracownicy w ogóle chcieli w niej zostawać...

***

To moja opinia na ten temat - a jaka jest Wasza ? 

Będzie mi miło (lub mniej miło ;) ),  jeśli podzielicie się nią w komentarzach. 

Najlepszy przyjaciel i edukacyjny prezent na Dzień Dziecka. Zobacz, czego nauczy Twoje dziecko interaktywny Miś Eduś :)

 Zabawka interaktywna dla dziecka - 

jak wybrać, na co zwrócić uwagę ?

Kiedy już decyduję się na kupienie naszemu Bąblowi jakiejś zabawki interaktywnej, zwracam uwagę na to, żeby faktycznie czegoś go uczyła, miała konkretne walory edukacyjne i wychowawcze - a nie tylko grała, mrugała kolorowymi światełkami i ładnie wyglądała ;) W przypadku Misia Edusia udało nam się trafić wręcz idealnie. Eduś łączy w sobie cechy ulubionego, mięciutkiego w dotyku pluszaka - a także mówiącego i śpiewającego kompana, który w adekwatny do wieku sposób przekazuje dziecku podstawową, przydatną wiedzę.

We wszystkich czterech łapach oraz lewym uchu Misia Edusia ukryte zostały dotykowe sensory, które po naciśnięciu uruchamiają poszczególne funkcje zabawki. Ucho pełni tutaj rolę włącznika i wyłącznika - natomiast dzięki czipom w łapkach Miś Eduś :

• śpiewa i gra przyjemne dla ucha piosenki oraz melodie ;
• opowiada dziecku krótkie bajki i rymowanki ;
• informuje o tym, jak zachować się w sytuacjach zagrożenia - i pod jakie numery alarmowe należy wówczas dzwonić ;
• przestrzega przez kontaktami z nieznajomymi ; 
• uczy dziecko zwrotów grzecznościowych i bezpiecznej zabawy ;
• zachęca do dbania o porządek, higienę i aktywność fizyczną ;
• podpowiada, w jaki sposób poradzić sobie z tęsknotą za rodzicami w przedszkolu - i jak nawiązać dobre relacje z kolegami z grupy  ;
• poszerza wiedzę i pomaga dziecku oswoić nowe umiejętności; 
• motywuje do samodzielności i podejmowania wyzwań;
• pokazuje, że ludzie różnią się od siebie wyglądem, charakterem i całym mnóstwem innych rzeczy - ale nawet pomimo tych różnic każdemu należy się szacunek i tolerancja dla jego odmienności.

 

Łącznie Miś Eduś oferuje dziecku ponad 12 minut ciekawych historyjek na wszystkie wymienione wyżej tematy - a także opowiada "Bajkę o sile" i "Bajkę o wyjątkowości". Ich bohaterami są sympatyczne zwierzątka, z którymi dziecko bez trudu się zidentyfikuje - odnajdując w ich zachowaniach własne cechy oraz częste sytuacje ze swojego przedszkolnego życia. Nie muszę chyba dodawać, że puentą każdej z bajek jest konkretny, płynący z historii morał. 

 

Miś Eduś przemawia do dziecka bardzo miłym i przyjacielskim głosem lektora. Po każdym jego uruchomieniu wita się z maluchem radosnym : "Witaj, jestem miś" albo "Cześć! Bardzo za Tobą tęskniłem!" - a w trakcie zabawy przypomina o sobie słowami: "Gdzie jesteś? Nudzi mi się bez Ciebie." Kiedy dziecko już nacieszy się Edusiem oraz jego opowieściami, zostanie pożegnane krótkim "Było super! Pa,pa!" - choć akurat ten tekst pada u nas najrzadziej, ponieważ Bąbel od kilku dni praktycznie nie rozstaje się z misiem i wyłącza go (bardzo niechętnie) dopiero wieczorami. 

Dodatkowym atutem Misia Edusia jest również bez wątpienia jego aparycja: 30-centymetrowy "wzrost",  sympatyczny i inteligentny pyszczek, urocza koszulka z wizerunkiem niedźwiadka i napisem "Przytul mnie!". Wszystko to sprawia, że zabawka nadaje się świetnie na prezent już dla dziecka od 12-stego miesiąca życia - i zdecydowanie ma szansę posłużyć każdemu maluchowi jeszcze przez kilka kolejnych lat, aż do wieku przedszkolnego i wczesnoszkolnego.

Misia Edusia znajdziecie >>> TUTAJ
w oficjalnym sklepie internetowym firmy Artyk, KupZabawke.pl

Space Adventure Polska - kosmiczna wystawa pod patronatem NASA we Wrocławiu.

Space Adventure - kosmiczna wystawa pod patronem NASA gości we wrocławskiej Hali Stulecia od 21 marca do 18 czerwca 2019 roku. Wczoraj mieliśmy okazję obejrzeć ją jako jedni z pierwszych zwiedzających - więc pragniemy podzielić się z Wami naszymi wrażeniami, refleksjami oraz sporą kolekcją kosmicznych zdjęć.

Na oficjalnej stronie internetowej Space Adventure The Exibition 

 przeczytamy między innymi, że : 

"Space Adventure to wspaniała kolekcja amerykańskich i radzieckich eksponatów wprost z US Space Rocket Center i NASA Visitor Center, prezentująca historię kosmicznych podróży od ubiegłego wieku do dnia dzisiejszego. Dzięki tej ekspozycji możemy prześledzić niezwykły postęp technologiczny, jakiego dokonał człowiek przez ostatnie 70 lat na drodze eksploracji kosmosu. Jest to również okazja do uczczenia 50. rocznicy misji Apollo 11, dzięki której człowiek stanął po raz pierwszy na Księżycu! (...) Wśród ponad 100 kosmicznych eksponatów, prezentowanych na 3 000 metrów kwadratowych powierzchni obiektu Hali Stulecia we Wrocławiu zobaczyć można :

• eksponaty ze wszystkich programów kosmicznych (tj. Mercury, Gemini, Apollo, Skylab, Sojuz-Apollo, STS, czy ISS) ;
• załogowy statek kosmiczny Orion ;
• okno z Międzynarodowej Stacji Kosmicznej ;
• modele rakiet (m.in rakietę Saturn, Sojuz, SLS, Ares 2, Liberty, satelitę Sputnik 1) ;
• kapsułę z misji Apollo 16 wraz z wieloma autentycznymi eksponatami z misji Apollo ;
• autentyczne kokpity i elementy maszyn kosmicznych ;
• aż 11 oryginalnych skafandrów kosmonautów ;
• prawdziwy kamień księżycowy. 

Wszystkie eksponaty można z bliska bardzo dokładnie obejrzeć ze wszystkich stron. W końcu możemy udać się w przestrzeń kosmiczną, nie opuszczając naszej planety. Kilkanaście wyjątkowych symulatorów pozwoli nam m.in. odbyć lot na Księżyc, poczuć stan nieważkości, pomajsterkować przy stacji kosmicznej wśród gwiazd czy postawić swoją stopę na srebrnym globie. Ekspozycja ukazuje techniczne i naukowe aspekty podróży w kosmos, skupiając się na historii misji kosmicznych i ich ścisłym związku z człowiekiem - przedstawiając przedmioty związane z codziennym życiem kosmonautów na orbicie okołoziemskiej (...)"

To prawda. Wszelkie rekwizyty zgromadzone na wystawie Space Adventure znajdują się faktycznie niemal na wyciągnięcie ręki.  Każdy z nich został bardzo wnikliwie i szczegółowo opisany - oraz oświetlony i zaprezentowany w taki sposób, by móc przyjrzeć się dokładnie wszystkim detalom. Znajdziemy tu zarówno przedmioty zupełnie oczywiste (chociażby plany lotów, panele sterownicze oraz elementy kosmicznych strojów) - jak i te nieco bardziej zaskakujące oraz wprawiające w zdumienie (np. opakowanie odwodnionego soku pomarańczowego z misji Apollo czy urządzenie służące astronautom do zbierania moczu).

Wystawie Space Adventure towarzyszy też interesująca oprawa fotograficzna i filmowa. Poza rozmieszczonymi co jakiś czas ekranami prezentującymi kosmiczne ciekawostki na terenie Hali Stulecia znajduje się również sala kinowa, w której wyświetlane są projekcje dotyczące kosmosu, jego kolejnych podbojów i poszczególnych kosmicznych lotów. Szkoda tylko, że są to produkcje bez lektora, opatrzone jedynie polskimi napisami - ponieważ kilkuletniemu dziecku raczej trudno będzie nadążać za wyświetlanym tekstem, nawet jeśli opanowało już względnie umiejętność samodzielnego czytania.

Generalnie mamy tu do czynienia ze sporą ilością tekstu, przy którym trzeba przystanąć, wgryźć się w jego treść i dogłębnie ją przeanalizować. W towarzystwie bardzo energicznego kilkulatka jest to raczej zadanie z gatunku 'mission impossible' - dlatego też wystawę Space Adventure polecamy nieco starszym kategoriom wiekowym (8+ ? 10+ ?) lub opiekunom odznaczającym się ogromnymi pokładami anielskiej cierpliwości (do których my osobiście zdecydowanie nie należymy ;) )

Podobnie zresztą ma się sytuacja w kwestii korzystania z wszystkich dostępnych na Space Adventure symulatorów. Mamy tu między innymi  symulator kabiny promu kosmicznego, urządzenie służące do kontroli i hartowania narządu równowagi oraz symulator lotu dający możliwość wykorzystania trybu bojowego. Niestety, są to sprzęty dostępne dopiero od 10. roku życia - i choć wydaje się to absolutnie zrozumiałe ze względów bezpieczeństwa , to jednak młodsze dzieci mogą poczuć się nieco pominięte i zawiedzione brakiem większej liczby atrakcji dostosowanych do ich możliwości.

Reasumując, zwiedzanie wystawy Space Adventure to na pewno bardzo ciekawe, ubogacające doświadczenie - zwłaszcza dla gorliwych pasjonatów kosmosu i astronautyki. Jestem przekonana, że każda tego typu wizyta poszerza horyzonty, pozwala spojrzeć na nasze miejsce w przestrzeni kosmicznej z zupełnie nowej perspektywy - a dodatkowo stanowi świetną lekcję historii i astronomii, której najprawdopodobniej nie zapewni dziecku żadna tradycyjna placówka edukacyjna. 

Wystawa Space Adventure na skróty -

nasze podsumowanie.

Oficjalna strona wystawy >>>> TUTAJ 

Czas trwania :  21 marca - 18 czerwca 2019 

Miejsce : Hala Stulecia Wrocław, ul. Wystawowa 1

Ceny biletów >>> TUTAJ 

PLUSY :

- merytoryczne przygotowanie wystawy ;

- duża różnorodność eksponatów i form przekazu ;

- inspirujące doświadczenie i spora dawka wiedzy ;

 - strategiczne położenie w charakterystycznym punkcie miasta ;

- sprawna obsługa i łatwy dojazd ;

 MINUSY :

- dostępność niektórych atrakcji dopiero od 10. roku życia ;

- brak polskiego lektora w wyświetlanych filmach ;

- w rzeczywistości trochę mniej obiektów, 
niż sugerują to filmowe trailery reklamujące wystawę
_______________

!!! EDIT !!!

Wspomniane wyżej trailery zostały już usunięte ze strony wystawy -
ale za to >>> TUTAJ znajdziecie video prosto z Hali Stulecia, 
jak najbardziej zgodne ze stanem faktycznym.   

 

A co Wy myślicie na temat takiej formy spędzania wolnego czasu ?

 Bywacie na podobnych wystawach ?

Czy Space Adventure zachęciła Was do zgłębienia tajemnic kosmosu ? :)

English Book Club - sensoryczne książeczki dla dzieci po angielsku.

Jeśli szukaliście kiedyś książeczek dla dzieci w języku angielskim - wiecie na pewno, że nie jest to łatwe zadanie. W naszych rodzimych polskich księgarniach najczęściej powtarzają się wciąż te same, znane wszystkim pozycje.  Trudno trafić wśród nich na jakieś nietypowe, nowe tytuły - dlatego dzisiaj z wielką przyjemnością odsyłam Was do księgarni internetowej English Book Club.

English Book Club to chyba jedyne takie wirtualne miejsce, w którym można dostać "od ręki" książeczki największego na świecie wydawnictwa Scholastic ze Stanów Zjednoczonych oraz wydawnictwa Make Believe Ideas z UK.  Wszystkie pozycje czekają na potencjalnych czytelników w polskich magazynach - więc ich wysyłka następuje w ekspresowym tempie i nie trzeba płacić za nią milionów monet (to istotne - bo przecież lepiej wydać zaoszczędzone pieniądze na kolejne książki ;) )  

O wyjątkowości książeczek od English Book Club przesądza jednak nie tylko ich anglojęzyczny charakter - ale również bogactwo najróżniejszych elementów kreatywnych i sensorycznych:

• otwieranych klapek i okienek o ciekawych kształtach i fakturach (m.in. filcowych, foliowych, materiałowych czy wykonanych z tektury falistej);
• interaktywnych ilustracji, wprawianych w ruch samodzielnie przez młodego Czytelnika;
• silikonowych wypustek, gwarantujących małym rączkom wspaniały trening manualny i zupełnie nowe wrażenia dotykowe;
• ukrytych zdrapek oraz powierzchni, po których można pisać mazakiem suchościeralnym;
• brokatowych i cekinowych aplikacji;
• puzzli czy dodatkowych figurek i postaci, które stanowią integralną część książki, jej uzupełnienie i urozmaicenie.

Touch and lift. First 100 things that go. 

Touch and lift. First 100 things that go w pierwszej chwili sprawia wrażenie standardowej książeczki z okienkami. Znajdziemy tu 100 słówek związanych z transportem : nazw pojazdów poruszających się po lądzie, wodzie oraz w powietrzu. Każde okienko kryje w sobie dwa takie wehikuły - najczęściej powiązane ze sobą tematycznie. Jeden z nich jest widoczny już na pierwszy rzut oka, natomiast drugi pokazuje się dopiero po uniesieniu przez dziecko konkretnej klapki.

 

  

Kiedy jednak przyjrzymy się książeczce nieco bliżej - zauważymy, że wstępują w niej również inne ciekawe elementy dotykowe. Grill ciężarówki wykonany z chropowatego i błyszczącego tworzywa, płócienny żagiel łódki czy miękki materiałowy fragment balonowej kopuły - to tylko niektóre niespodzianki, jakie czekają na dziecko w jej bogatym wnętrzu i prowokują do dyskusji na temat różnych sportów, wykonywanych zawodów oraz sposobów podróżowania :) 

  

 Never touch a shark !

Never touch a shark ! to propozycja wchodząca w skład znacznie większej wydawniczej serii. Jej charakterystyczną cechą jest obecność na każdej stronie sensorycznych silikonowych wstawek - które z całą pewnością zachęcą dziecko do dotykania, badania i poznawania kolejnych morskich stworzeń.

Tytuł książki jest w tym kontekście oczywiście dość przewrotny - ponieważ sam w sobie sugeruje, żeby absolutnie nie dotykać groźnego rekina, ośmiornicy, konika morskiego czy jakiegokolwiek innego mieszkańca podwodnego świata. Jednak już zabawne angielskie wierszyki dają nam na to pełne przyzwolenie - i informują o całym szeregu wyjątków od tej "żelaznej reguły" ;) 

Można zatem spróbować specjałów rekina, który piecze pyszne babeczki. Można również zagrać w karty z sympatyczną ośmiornicą, wpaść na urodziny do rybki rozdymki, kibicować konikowi morskiemu biorącemu udział w wyścigu albo wystąpić na scenie z muzykalnym żółwiem. Jednym słowem - można dotykać wszystkich przyjaznych stworzeń, znajdujących się na kartach książki :) I bardzo dobrze - bo za sprawą gumowych kolców, łusek i innych ciekawych faktur po prostu nie sposób się przed tym powstrzymać ! ;)

 

Home, sweet home 

Home, sweet home to chyba najbardziej różnorodna książeczka ze wszystkich, jakie zamówiłam w księgarni English Book Club. Na każdej stronie czeka tu na dziecko jakaś nowa, intrygująca niespodzianka - a cała fabuła i postaci są niezwykle urzekające nawet dla dorosłego czytelnika :)

Mały żółwik szuka nowego mieszkania - a myszka oferuje mu swoją pomoc w znalezieniu odpowiedniej, przytulnej i wygodnej siedziby. W trakcie poszukiwań okazuje się jednak, że żadne miejsce nie jest wystarczająco dobre, adekwatne do żółwiowych potrzeb oraz gustu.  Ostatecznie nasz bohater decyduje się pozostać w swojej starej, wysłużonej skorupie - bo w końcu "wszędzie dobrze, ale w domu najlepiej" ;)

Tutaj również poza elementami  sensorycznymi - usprawniającymi manualnie i rozwijającymi koordynację ręka-oko - mamy krótki rymowany tekst, pozwalający dziecku na poznanie nowych angielskich słówek. Niewątpliwym autem książki są też kolorowe, zabawne ilustracje i sztywne kartonowe strony - które łatwiej chwycić i utrzymać w małych rączkach, a zdecydowanie trudniej zniszczyć ;)

  

Zaprezentowane przeze mnie książeczki od English Book Club ze względu na swoje walory sensoryczne nadają się świetnie już dla kilku- czy kilkunastomiesięcznych maluchów. Natomiast biorąc pod uwagę ich wartość edukacyjną, wspieranie dziecka w nauce języka angielskiego i pomoc w nabieraniu obycia z obcobrzmiącymi zwrotami - mogą również stać się ulubionymi lekturami 4-, 5- czy 6-latka :) 

Mam nadzieję, że przypadły Wam do gustu - 

a po więcej podobnych propozycji zapraszam >>> TUTAJ :)