4. rocznica adopcji Bąbla - czyli słów kilka o naszej "papierowej ciąży".

Adopcja dziecka.

Moje dziecko gdzieś na mnie czeka ! 

"Kochany Synku / Najdroższa Córeczko,

właśnie zrobiliśmy pierwszy krok na naszej drodze do Ciebie !

Jesteśmy tacy podekscytowani i szczęśliwi - a jednocześnie pełni obaw,  czy sprostamy wszystkim oczekiwaniom i spełnimy nadzieje, jakie się w nas pokłada. 

Przeszliśmy przez ogromne zielone drzwi ośrodka adopcyjnego - i będziemy otwierać je i zamykać za sobą tak często, jak tylko będzie trzeba. 

Bo wiemy, że na końcu tej drogi jesteś TY : nasz sens, nasza motywacja i największa przygoda naszego życia !"
  
___________________________

Decyzja o adopcji dziecka z pewnością nie należy do najłatwiejszych. Nam akurat przyszła stosunkowo szybko i bez większych oporów - ale tak czy siak była solidnie ugruntowana, wielokrotnie przemyślana i też przez jakiś czas w nas dojrzewała. 

Patrząc na to z perspektywy minionych lat - uważam, że ten CZAS i PROCES jest bardzo potrzebny: żeby lepiej poznać samego siebie i pewne rzeczy w swojej głowie przewartościować, poukładać i zweryfikować. Adopcja dziecka to w końcu wybór na całe życie - a więc nie powinien zostać podyktowany tylko jednorazowym zrywem serca, zbyt pochopnie, ad hoc i z podaniem do ośrodka adopcyjnego pisanym "na kolanie".  

 

Adopcja dziecka.

Papierowa ciąża.

  

"Kochany Synku / Najdroższa Córeczko,

niektóre panie noszą  swoje dzieci w brzuszku - tak jak Twoja mama biologiczna. Inne natomiast - tak jak ja - mają brzuszek po prostu bardzo chory i żadne dziecko nie może w nim zamieszkać. 

Dlatego ja i Twój tato - nosimy Cię głęboko w sercach i marzymy o Tobie każdego dnia !

Poprosiliśmy pewne życzliwe osoby, żeby pomogły nam Ciebie odnaleźć. Bardzo mocno wierzymy, że już wkrótce im się to uda..."

____________________________

"Papierowa ciąża". Tak właśnie określa się oczekiwanie na "dziecko z serduszka" (zapewne od ilości dokumentów, zaświadczeń i innych świstków - jakie trzeba w celu adopcji dziecka zgromadzić i przedstawić). To czas, którego w naszym kraju wiele osób nadal nieco się krępuje i wstydzi. To czas, którego w Polsce jakoś szczególnie nie manifestujemy, nie celebrujemy - i dzielimy się nim najczęściej jedynie z najbliższą rodziną.

Osobiście bardzo bym chciała, żeby ta "papierowa ciąża" stanowiła dla oczekujących par okres tak samo radosny i pełen wzruszeń , jak ciąża biologiczna -  i dokładnie tak samo zasługujący na zwyczajne, szczere gratulacje ! 

Adopcja dziecka. 

Czas oczekiwania.

"Kochany Synku / Najdroższa Córeczko,

czekanie na Ciebie strasznie nam się dłuży !

Mamy już odmalowane i urządzone gniazdko, w którym w przyszłości zamieszkasz.  Mamy meble , książeczki, dekoracje do pokoju i pluszowe misie...

Nie wiemy jeszcze, czy będziesz chłopcem - czy dziewczynką. Nie wiemy nawet - w jakim dokładnie będziesz wieku, kiedy do nas trafisz...

Wiemy natomiast, że warto na Ciebie czekać. Warto tęsknić - i warto przechodzić przez to wszystko. 

Wiemy, że kochamy Cię całym sercem już teraz - zanim Cię w ogóle poznaliśmy..."

__________________________

W adopcji dziecka same procedury i warsztaty w ośrodku adopcyjnym to jest tak naprawdę WIELKIE NIC ! Niby ciągle coś się dzieje, człowiek ma w sobie mnóstwo różnych skrajnych emocji... Funkcjonuje się od jednego do drugiego spotkania - i to one wyznaczają tempo oraz rytm naszego życia...

Ale największa i najcięższa próba przychodzi w moim mniemaniu dopiero później - kiedy już spełni się wszystkie formalne wymogi do adopcji dziecka, dostarczy wszelkie niezbędne dokumenty i otrzyma się oficjalną kwalifikację na rodziców adopcyjnych. 

Wówczas pozostaje nam już tylko czekać - aż zadzwoni TEN telefon z propozycją dziecka. I to czekanie potrafi porządnie człowieka zdołować, zbić z tropu i wpędzić w marazm; zrobić w naszych sercach i głowach potężny uczuciowy kocioł i psychiczną rozpierduchę...

Każdego dnia budzisz się i zasypiasz z myślą o tym, że - być może - Twoje dziecko już gdzieś tam jest (w placówce, w rodzinie zastępczej - lub nadal w biologicznej)...Każdego dnia zastanawiasz się, czy jest mu względnie dobrze na tym świecie - i czy jest obok niego ktoś, kto o nie zadba i postara się zaspokoić chociaż jego najważniejsze, fundamentalne potrzeby. 

Każdego dnia obawiasz się, czy właśnie w tej chwili nie doświadcza przemocy psychicznej, fizycznej lub seksualnej. Czy ma co jeść. Czy ma w co się ubrać. Czy nie dzieją się z nim rzeczy, które przeciętna, normalnie funkcjonująca rodzina widuje tylko od czasu do czasu w wiadomościach, drastycznych reportażach albo w sensacyjnych, amerykańskich filmach...

 To boli , boli jak diabli !  

I w sumie - nie możesz na to nic poradzić...

Adopcja dziecka.

TEN telefon !

"Kochany Synku !

Już wiemy, że jesteś - maleńki, zdrowy, podobno bardzo temperamentny - i że zobaczymy się z Tobą dosłownie za chwilę !

Nie płacz, proszę...Mama i tata - już po Ciebie jadą..."

_____________________________ 

Biologiczne mamy najczęściej nie potrafią znaleźć odpowiednich słów, by opisać swój poród - i moment, w którym po raz pierwszy zobaczyły i przytuliły do piersi niemowlę. Z adopcją dziecka jest chyba dość podobnie - bo i ja nie umiem opisać ogromnych wzruszeń i emocji, które towarzyszyły naszemu pierwszemu spotkaniu z Bąblem.

 "Czułam się, jakbym trzymała w ramionach cały świat" - to i tak za mało powiedziane ! 

Więc może lepiej przemilczę - i zostawię Was po prostu z kilkoma zdjęciami 

oraz obrazem, na którym uwieczniliśmy tę wyjątkową datę 

i który ma dla nas wielką wartość sentymentalną :)

 Adopcja dziecka -

pierwsze spotkanie : i co dalej ?

"(...)Dalej było już zwyczajnie
– raz ciekawie, raz banalnie –
przytulanki i swawole,
rower, wrotki i przedszkole,
bajki, rosół, śnieg i narty,
bałwankowy nochal z marchwi,
czasem mina nadąsana,
bo znów stłukły się kolana,
czasem żarty i chichotki,
figle z tatą, z mamą plotki…

Nic w tym nie ma niezwykłego!
Może tylko prócz jednego –
kiedy widzę gdzieś bociany,
to przytulam się do mamy…
I z uśmiechem myślę o tym,
że choć przez bocianie psoty
nigdy mnie nie miała w brzuszku,
wciąż nosiła mnie w serduszku. "

(Agnieszka Frączek - 

"Jeśli bocian nie przyleci, czyli skąd się biorą dzieci") 

 _________________________________

obraz na płótnie : TwojaBajka

motylki : Butterfly-Art

kroniki "papierowej ciąży" : LibroArt