Szalony dinovember - czyli co robią dinozaury w naszym domu ;)

W dużym skrócie - Dinovember to inicjatywa jednego z amerykańskich małżeństw. Refe i Susan mieszkają w Kansas, są rodzicami czwórki dzieci i posiadaczami ogromnej kolekcji plastikowych dinozaurów wszelkiej maści ;) W 2012 roku postanowili dokumentować przygody swojego gadziego stadka na zdjęciach - co dało początek nie tylko serii książeczek pod tym samym tytułem , ale również stało się inspiracją dla rodziców i dzieci na całym świecie. 

O akcji pod hasłem Dinovember dowiedziałam się dopiero w tym roku. Na szczęście na samym początku listopada - a ponieważ bardzo mi się ten pomysł spodobał, postanowiłam niezwłocznie się do niego przyłączyć :) Muszę Wam powiedzieć, że to naprawdę świetna sprawa - która niesamowicie rozwija dziecięcą kreatywność i wyobraźnię. Fajnie jest obserwować Bąbla, który każdego dnia odkrywa jakieś nowe, zaaranżowane przeze mnie scenki z udziałem dinozaurów - a potem sam wymyśla do nich własne wersje wydarzeń i scenariusze :)

Nasz tegoroczny Dinovember zaczął się od radosnej nowiny.

Dinozaurom powiększyła się rodzina - a więc były prezenty i goście z gratulacjami...

Potem gady tak bardzo przejęły się swoją nową rolą,

że za wszelką cenę starały się spełniać zachcianki małego, zielonego przybysza -

na przykład robiąc mu na śniadanie omlet i wywołując panikę w wytłaczance...

Czasami zdarzało im się trochę narozrabiać - 

na przykład wysypać na kuchenną podłogę pół opakowania płatków...

Odkryły w sobie też talent plastyczny -

 choć nie bardzo wiem, do jakiego nurtu w sztuce można zaliczyć ich dzieła ;)

W chwilach, kiedy nie zajmowały się żadną z w powyższych rzeczy -

urządzały sobie prywatny basen i wczasy all inclusive w naszym łazienkowym zlewie. 

Okazało się, że zwierzęta te bardzo chętnie i entuzjastycznie

dbają o higienę jamy ustnej ;)

Są też świetnymi budowlańcami -

i bardzo prawdopodobne, że już wkrótce wygrają kilka przetargów na nowe inwestycje ;)

Jak widać, cechuje je też ogromna miłość do książek -

a najchętniej czytają o sobie, swojej historii i najważniejszych wydarzeniach z własnego życia. 

Jedynie swojego wyginięcia zupełnie nie przyjmują do wiadomości -

i ewidentnie stosują w tej kwestii  psychologiczny mechanizm wyparcia ;)

Książka widoczna na zdjęciach - to "Opowiem ci, mamo, co robią dinozaury" autorstwa Emilii Dziubak. Znajdziemy tu mnóstwo informacji o życiu tych prehistorycznych gadów - a także kilka zadań i łamigłówek dla małego czytelnika, dzięki którym jeszcze lepiej pozna prawa rządzące ich ówczesnym światem.  Ogromną rolę pełnią też niesamowicie szczegółowe i misterne ilustracje - które nasz synek bardzo chętnie zestawia z obrazkami w pozostałych książkach o dinozaurach, doszukując się ewentualnych różnic pomiędzy przedstawicielami tego samego gatunku.
 

Podobnie jak w przypadku części o pociągach, również tutaj mamy do czynienia z motywem przewodnika. Po krainie dinozaurów oprowadza nas sympatyczny jaskiniowiec Kudłacz - a towarzyszą mu jego przyjaciel karaluch i znaleziona w kapsule czasu...marchewka ;)

Kudłacz przenosi się kolejno do triasu, jury oraz kredy - i prezentuje czytelnikowi wybrane gatunki dinozaurów żyjące na lądzie, w wodzie i w powietrzu. Przy okazji dowiadujemy się również , jak wyglądała dawniej Ziemia, jakie procesy i zjawiska na niej zachodziły i w jakiej kolejności pojawiały się poszczególne formy życia. 

Niektóre opisane fakty okazały się dla mnie kompletnym zaskoczeniem. Nigdy w życiu nie domyśliłabym się, z jakim żyjącym obecnie zwierzęciem dinozaury są najbliżej spokrewnione - i Wam również tego nie zdradzę, bo na pewno wolicie mieć niespodziankę w trakcie lektury ;)

Naszego Bąbla zdecydowanie najbardziej fascynują wszelkie zdumiewające ciekawostki i porównania. Jako typowy maksymalista bardzo chętnie poszukuje dinozaura, który był największy, najdłuższy, najcięższy tudzież najbardziej drapieżny. (Sam uważa się oczywiście za tyranozaura - "ale takiego miłego, który nikomu nie robi krzywdy" ;) )

Strasznie ubolewa nad tym, że nigdy nie będzie miał okazji poznać żadnego dinozaura osobiście - więc książeczka od Naszej Księgarni jest dla niego właśnie czymś w rodzaju kapsuły czasu, która chociaż w pewnym sensie umożliwia mu takie wymarzone spotkanie :)

A teraz muszę się Wam do czegoś przyznać. 

Całe moje blogowanie jest jedną wielką mistyfikacją !

Ja nawet nie umiem wprowadzić tekstu do edytora, że już o obróbce zdjęć nie wspomnę ;)

Od samego początku lwią część roboty odwalają za mnie właśnie dinozaury ;)