Kiedy dorosnę, zostanę strażakiem... - czyli słów kilka o dziecięcych marzeniach.

Czy zastanawiacie się czasami, kim będzie w dorosłym życiu Wasze dziecko? Czy odnajdzie swoje powołanie w medycynie, astronomii, aktorstwie albo modelingu? A może okaże się świetnym sportowcem, handlowcem, prawnikiem lub budowlańcem? W końcu przedstawiciele każdej z tych profesji są bardzo pożądani i niesamowicie społeczeństwu potrzebni :) 

Tak, ja też czasami się zastanawiam. Ale po każdej takiej refleksji na temat Bąblowej przyszłości dochodzę tylko do jednej, najbardziej istotnej i oczywistej konkluzji: ważne, by był przede wszystkim szczęśliwym i spełnionym człowiekiem - niezależnie od swojej profesji i pracy, jaką będzie kiedyś wykonywał...

Tak czy siak - dziecięce marzenia mają wielką moc ! 

 A naszym zadaniem - jako rodziców - jest wspierać je i kibicować w ich realizacji.

Podam Wam tutaj jeden przykład, z życia wzięty... Była sobie pewna dziewczyna, która przez całą swoją nastoletnią egzystencję marzyła o tym, żeby zostać pisarką. Uwielbiała bawić się słowem, formować je jak plastyczną masę, poszukiwać do niego rymów i tworzyć dla niego zupełnie nowe konteksty i znaczenia. Z całą pewnością nie była wybitna w tym, co robi - ale odnosiła pewne sukcesy w konkursach literackich, pisała swoje pierwsze teksty do licealnej gazetki, jej wiersze publikowano czasami w raczkujących wówczas serwisach internetowych...

Co usłyszała wtedy od swoich rodziców ? "Daj spokój, z tego nic nie będzie...Zajmij się lepiej czymś NORMALNYM, pożytecznym, bardziej dochodowym i prestiżowym. Z pisania jeszcze chyba nikt się nie utrzymał - więc przestań wreszcie snuć te swoje nastoletnie fantazje i mrzonki..." 

Kilkanaście lat później ta sama dziewczyna założyła swojego bloga - i nadal pisze go lepiej lub gorzej, mniej lub bardziej regularnie...Ale przed wszystkim kocha to, co robi - i w pewnym sensie ma żal do swoich rodziców, że kiedyś tak obcesowo podcięli jej skrzydła i tak nonszalancko podeszli do tematu jej marzeń, kompletnie je bagatelizując. 

Dlatego też kiedy nasz Bąbel w wieku trzech lat deklaruje z całym przekonaniem, że w przyszłości zostanie strażakiem - pozwalamy mu tak myśleć, pielęgnujemy w nim te dziecięce marzenia i nie mamy absolutnie nic przeciwko temu. Nawet jeżeli z biegiem czasu jeszcze stukrotnie zmieni zdanie - to przecież na ten moment właśnie tego chce, właśnie to stanowi jego cel, właśnie pędzenie na sygnale zabawkowym wozem strażackim sprawia mu najwięcej radości i satysfakcji :)  

Więc niech sobie zjeżdża po tej żółtej plastikowej zjeżdżalni; niech rozwija strażacki wąż i rozkłada długą na 10 centymetrów drabinę; niech gasi wyimaginowane płomienie i pożar, który właśnie wybuchł na znajdującym się obok remizy drzewie. Niech nawet całymi godzinami wsłuchuje się w świdrujący sygnał syreny i rozkłada swoje strażackie Klocki Blocki po salonie, sypialni i kuchni . Może czasami zdarzy mi się zakląć pod nosem, kiedy nadepnę na któryś z nich bosą stopą - ale nigdy nie będę pozbawiać go tej frajdy, nie będę odbierać mu marzeń i tych pierwszych dziecięcych pasji i zainteresowań, które w sobie odnalazł.

Co więcej, będę z wielką przyjemnością poszukiwać dla niego tortu w kształcie wozu strażackiego na trzecie urodziny. Będę entuzjastycznie wycinać papierowe płomienie i hydranty, które mają stanowić ozdobę naszego tegorocznego urodzinowego stołu. Będę jeździć na wszystkie okoliczne festyny i imprezy plenerowe, żeby tylko mógł z bliska pooglądać sobie strażaków, ich manewry i pokazowe akcje. 

Będę - bo marzenia są bardzo ważne. 

A te pierwsze, dziecięce - pozostają w nas czasami na całe późniejsze, dorosłe życie.

__________________________________

Nasz zestaw strażacki – oraz wiele innych, równie ciekawych – znajdziecie na stronie KlockiBlocki. 

Polecam serdecznie tych specjalistów od spełniania dziecięcych marzeń - 

zwłaszcza teraz, kiedy wielkimi krokami zbliża się Dzień Dziecka :)