Przerwij Krąg Milczenia ! - wpływ przemocy psychicznej pomiędzy rodzicami na przyszłe życie i funkcjonowanie dziecka.

 "Ja tam trzymam swoją starą krótko. Nie pozwalam jej wychodzić z domu - nadaje się tylko do stania przy garach! Nie daję jej nawet złamanego grosza - bo i tak wydałaby wszystko na jakieś babskie głupoty. Ograniczam kontakt z dziećmi - bo taka gęś jak ona niczego mądrego ich przecież nie nauczy. Mój ojciec dokładnie tak samo traktował matkę - i bardzo dobrze. Kobieta powinna wiedzieć, gdzie jest jej miejsce w szeregu!" 

"Mam 25 lat i jestem bulimiczką. Wszystko zaczęło się już  w czasach gimnazjum. Moi rodzice wiecznie się ze sobą kłócili, wrzeszczeli na siebie, urządzali dzikie awantury w miejscach publicznych. Było mi za nich tak strasznie wstyd ! Postanowiłam zrobić wszystko, żeby przestali ze sobą walczyć i zaczęli zwracać na mnie większą uwagę. Jadłam, a potem wymiotowałam - wciąż od nowa. Ostatecznie w niczym to nie pomogło - ale po kilku latach już po prostu nie umiałam przestać..." 

"Pamiętam, jak tato postępował z mamą. Ciągłe wyzwiska, ośmieszanie w towarzystwie innych ludzi, kompletny brak szacunku. Nam zawsze powtarzał, że robi to z troski i z miłości do niej - a my jako dzieci dawaliśmy się na to nabrać. Teraz mam 30 lat i nie potrafię ułożyć sobie życia z żadnym mężczyzną. Potrzebuję uczucia i bliskości drugiego człowieka - ale panicznie boję się, że będzie to wyglądało tak samo, jak u rodziców." *
_____________

*sparafrazowane fragmenty wypowiedzi znalezionych na forach internetowych 

CZYM JEST PRZEMOC PSYCHICZNA

Kiedy mówimy o przemocy w związku dwojga ludzi, mamy zwykle na myśli tę fizyczną: bicie i naruszanie czyjejś nietykalności cielesnej. A tymczasem przemoc wcale nie musi mieć nic wspólnego z ciałem - wcale nie musi prowadzić do złamanych nosów, pokiereszowanej twarzy i sińców pod oczami, których nie da się zatuszować nawet najstaranniej wykonanym makijażem...

Przemoc może objawiać się pod naprawdę najróżniejszymi postaciami - bardzo często niedostrzegalnymi dla osób oceniających daną parę czy rodzinę z zewnątrz, z pozycji postronnego obserwatora. Czasami przemocą może być nawet czyjeś długotrwałe, uporczywe milczenie - ponieważ kryterium stanowi tu nie samo zachowanie sprawcy, lecz bardziej to, w jakim stopniu odbija się ono na psychice drugiego człowieka. 

Nie bójmy się powiedzieć tego głośno i zupełnie wprost - przemoc psychiczna zdarza się nie tylko w środowiskach patologicznych! Bardzo często jej ofiarą padają również osoby z tak zwanych "dobrych domów" - a im wyższe wykształcenie oraz status materialny i społeczny rodziny, tym bardziej wyrafinowane formy może ona przybierać.

DZIECKO W ZWIĄZKU OPARTYM NA PRZEMOCY PSYCHICZNEJ

Niestety, ofiarami tej przemocy stają się również dzieci. Nawet jeżeli sytuacje przemocowe mają miejsce tylko w relacjach osób dorosłych. Nawet jeżeli jakakolwiek ich forma bezpośrednio dziecka nie dotyczy. Nawet jeżeli jest ono pozornie bezpieczne za zamkniętymi drzwiami swojego pokoju i dobiegają do niego tylko strzępki rozmów oraz jakiś niewielki procent epitetów, jakimi obrzucają się rodzice. Nawet jeżeli ono traktowane jest normalnie i ma względnie zaspokojone swoje wszystkie dziecięce potrzeby - ale codziennie obserwuje sytuacje, do jakich dochodzi pomiędzy mamą a tatą...

Inna sprawa, że dzieci oraz ich obecność jest bardzo często perfidnie wykorzystywana przez sprawcę przemocy.  Często manipuluje on dziecięcymi uczuciami, wykorzystuje dziecko do zachowania pełnej kontroli nad ofiarą, przymusza je do bycia świadkiem przemocy, nastawia przeciwko partnerowi albo traktuje jako "zakładnika", by ukarać w ten sposób drugą osobę dorosłą i nakłonić ją do posłuszeństwa.

To wszystko zostawia po sobie ślad i głęboką rysę na dziecięcej psychice. To wszystko może sprawić, że za kilka czy kilkanaście lat młody człowiek zupełnie nie będzie pamiętał ze swojego dzieciństwa tych dobrych, bezpiecznych momentów - ponieważ zostaną one pokryte bardzo trudną do usunięcia, lepką warstwą lęku, niepewności i nieufności.

SPUŚCIZNA NA CAŁE ŻYCIE 

Taka sytuacja może spowodować, że dziecko będzie celowo wcielało się w role, które są zupełnie nieadekwatne do jego wieku i poziomu rozwoju - chcąc w ten sposób skierować uwagę rodziców na coś innego, niż tylko wzajemne krzywdzenie się. A może za jakiś czas zacznie też przenosić tego typu przemocowe zachowania na grunt własnej rodziny i relacje ze swoim partnerem? Bardzo prawdopodobne...

Jak odbija się to na późniejszym funkcjonowaniu dziecka? W dorosłym życiu brakuje takiemu człowiekowi właściwych wzorców, do których mógłby się odnieść. Nie jest nauczony podstawowych zasad wzajemności i empatii - słuchania drugiej osoby, jej wspierania i wspólnego rozwiązywania problemów. Często nie potrafi iść na jakiekolwiek ustępstwa i nie uznaje kompromisu - bo przecież od własnych rodziców nauczył się, że wszystko można wymusić na drugiej osobie zastraszaniem oraz manipulacją.

W innej sytuacji potulnie i pokornie przyjmuje na siebie "funkcje" ofiary - ponieważ tylko taki podział ról w rodzinie jest mu dobrze znany i wydaje mu się jedynym właściwym. W każdym razie, często wypacza to jego spojrzenie na rzeczywistość i - mówiąc kolokwialnie - ciągnie się za nim jak uporczywy smród, przenoszony z pokolenia na pokolenie...

GDZIE SZUKAĆ POMOCY?

 Tekst powstał w ramach projektu "Przerwij Krąg Milczenia - 

Blogerki Przeciwko Przemocy Psychicznej w Związku", 

zainicjowanego przez Asię z bloga Podróż We Dwoje. 

Jeżeli sami doświadczacie takiej przemocy lub jesteście jej świadkami -

Asia chętnie udzieli Wam fachowej, anonimowej, bezpłatnej porady psychologicznej 

oraz wskazówek, jak dotrzeć do specjalistów w Waszym miejscu zamieszkania.  

Możecie zadzwonić też na ogólnopolską  Niebieską Linię (22 668-70-00)