Czym jest "Active Blog" - i jakie przesłanie ze sobą niesie?

Kiedy zaczynałam prowadzić bloga, nie miałam nawet bladego pojęcia, że istnieje coś takiego jak spotkania blogerskie - specjalne zjazdy, warsztaty, konferencje i prelekcje, z myślą o blogerach organizowane i im dedykowane. 

Po raz pierwszy przeczytałam o tym na stronie jednej z zaprzyjaźnionych Dziewczyn - ale nie sądziłam, że kiedykolwiek będzie mnie to dotyczyło, że kiedykolwiek będę miała okazję w czymś takim uczestniczyć i że ktokolwiek mi taki udział zaproponuje. Zresztą, nigdy nawet nie nazywałam samej siebie "blogerką" - tylko raczej "osobą prowadzącą bloga", bez jakichkolwiek zapędów w kierunku jego rozbudowy, profesjonalizacji czy chociażby przejścia na własną domenę...

Kiedy o moje uszy obiły się wieści o kolejnych mniejszych i większych tego typu imprezach - zgłosiłam się w sumie z czystej ciekawości - choć generalnie rzecz biorąc nie chciało mi się wierzyć, że w którymkolwiek z przypadków moja kandydatura zostanie rozpatrzona pozytywnie.

Tymczasem po powrocie z naszych nadmorskich wakacji znalazłam w swojej skrzynce aż trzy maile informujące mnie o tym, że zostałam przyjęta do grona uczestniczek trzech różnych spotkań, z których pierwsze odbędzie się już pod koniec sierpnia pod hasłem Active Blog. 

Dlaczego w ogóle o tym piszę? Jak sama nazwa spotkania wskazuje, Active Blog ma nas przede wszystkim ZAKTYWIZOWAĆ, zmobilizować i dać nam potężnego motywacyjnego kopniaka. Nie tylko po to, żebyśmy same zaczęły się rozwijać, realizować swoje plany i sięgać po to, co wcześniej wydawało nam się nieosiągalne - ale przede wszystkim po to, żeby nasze połączone siły pomogły komuś, kto aktualnie tej pomocy bardzo potrzebuje ! 

 ***

Jakiś czas temu Organizatorka zadała nam wszystkim pytanie, czym my mogłybyśmy innych zainspirować i zachęcić do walki o własne marzenia...Powiem szczerze, że jakoś niespecjalnie czuję się na siłach, by być dla kogoś źródłem takiego "natchnienia" - to raczej ja sama często go potrzebuję i bez skrępowania poszukuję na Waszych stronach...

Mogłabym pisać o naszej adopcji, o kolejnych studiach, o swoich kilku innych życiowych potyczkach i zmaganiach - ale są to tematy dobrze znane Wam z dotychczasowych postów, więc chyba nie ma sensu ich powielać i wałkować wciąż od nowa przy każdej nadarzającej się okazji (jeśli tylko macie ochotę - zawsze możecie wrócić do nich i wyszukać je w moim archiwum ;) )

Zamiast tego chciałabym zaprosić Was do zapoznania się z historią Sandry, którą będziemy starały się wesprzeć w trakcie pierwszej edycji całego wydarzenia.

Taka skromna, młodziutka dziewczyna  - a mnie osobiście bardzo onieśmiela i zawstydza.

Zawstydza, ponieważ często przejmuję się jakimiś głupotami, totalnymi pierdołami, zupełnie błahymi drobiazgami...

Zawstydza, ponieważ czasem zdarzało mi się w życiu narzekać i biadolić na swoje dolne kończyny - że niezgrabne, że blade, że znów nie miałam czasu ich porządnie wydepilować - a nie pomyślałam sobie nigdy : "Jak to dobrze, że je mam - że pozwalają mi spacerować, biegać za Bąblem, jeździć na rowerze, tańczyć i nawet od czasu do czasu założyć buty na wysokim obcasie". 

Zawstydza, bo często nie umiem cieszyć się tym, co mnie spotyka - nie umiem być wdzięczna, nie umiem odnaleźć pozytywnych stron, nie umiem spojrzeć na tę moją szklankę i wreszcie widzieć ją do połowy pełną...

A ona to wszystko tak świetnie potrafi! - i pomimo tego co przeżyła ma w sobie tyle optymizmu, że mogłaby zarazić nim całą armię sceptyków i wiecznie niezadowolonych z życia czarnowidzów...

***

W dzisiejszych czasach mnóstwo jest kobiet pięknych, inteligentnych, bardzo utalentowanych, niezależnych i odnoszących sukcesy - o których sporo mówi się w mediach i które dla wielu z nas stanowią tylko odległy, niedościgniony ideał. Niejednokrotnie ich historie opisane w prasie czy internecie faktycznie pomagają którejś z nas wziąć się w garść i o siebie zawalczyć - jednak okazuje się, że wcale nie trzeba szukać aż tak daleko...

Bo takie kobiety - czyjeś żony, matki, córki, dziewczyny - mieszkają też po sąsiedzku, tuż obok, na wyciągnięcie ręki - i nie są one żadnym "produktem", wizerunkiem wykreowanym przez cały sztab specjalistów na potrzeby marketingowe, fotoszopowym wytworem uzdolnionego komputerowego grafika...

I tak właśnie czasami się dzieje, że osoba, której w założeniu masz pomagać, wspierać, uczestniczyć w takiej pięknej charytatywnej akcji na jej rzecz - tak naprawdę pomaga Tobie. Pomaga zebrać się do kupy i zauważyć, jak wiele czasu i energii traciłaś do tej pory na rzeczy nieistotne - podczas gdy te naprawdę ważne przechodziły często obok, niezauważone...

Można nie mieć piersi, jak Amazonki. Można nie mieć macicy i jajników i doświadczyć wszystkich "uroków" menopauzy w wieku 28 lat - jak ja. Można nie mieć nogi - jak Sandra. Ale mimo to można czuć się w pełni kobietą i akceptować siebie - ze wszystkimi swoimi wadami i zaletami - oraz zachęcać innych, żeby również w ten sposób o sobie myśleli.

Zresztą, same zobaczcie - i zastanówcie się, na ile kochacie siebie, swoje (z całą pewnością piękne) ciało i swoje (na pewno równie bogate) wnętrze...