Czego nauczyli nas sympatyczna myszka Miko i jej mały przyjaciel Mimiki.

Dzisiaj recenzja serii książeczek o myszce Miko, która jakiś czas temu była do wygrania na moim Facebooku - w konkursie organizowanym wspólnie z Wydawnictwem Moniki Dudy. Z tego co wiem, córeczka szczęśliwej Zwyciężczyni jest z nagrody bardzo zadowolona - i nasz Bąbel również sympatyczną myszkę pokochał od pierwszego wejrzenia i porzucił dla niej nawet swoje ulubione książeczki dźwiękowe :)

Miko przeżywa przygody i rozterki dokładnie takie, jakie na pewnym etapie życia stają się udziałem chyba każdego maluszka. Wyjeżdża z mamą na wakacje nad morze, świętuje swoje urodziny, bardzo chce mieć w domu jakiegoś czworonoga, nawiązuje znajomości z innymi małymi myszkami i mieszkającą po sąsiedzku starszą panią ...Czasami strasznie się nudzi, czasami psoci i tłucze przez przypadek ulubiony maminy wazon, a innym razem wstaje lewą nogą i z wielkim uporem buntuje się przeciwko wszystkim zasadom i regułom ustanowionym przez swoją mysią rodzicielkę. 

Jest przy tym bardzo kreatywny, wciąż wpada na jakieś nowe zaskakujące pomysły, a jego wnioski dotyczące chociażby dzielenia się z innymi czy korzyści płynących z codziennej kąpieli bywają naprawdę rozbrajające i niejednokrotnie wywoływały na mojej twarzy szeroki uśmiech, kiedy razem z Bąblem oddawałam się wieczornej lekturze przed snem ;)

We wszystkich tych poczynaniach dzielnie towarzyszy myszce jej najwierniejszy kompan i najlepszy przyjaciel - Mimiki. Dla mnie osobiście jest to postać dość enigmatyczna i zagadkowa, ponieważ nieco trudno stwierdzić i wywnioskować z kontekstu, czy jest to druga (jeszcze mniejsza) myszka, czy też pluszowa przytulanka, ożywiona i prowadząca zabawne dialogi tylko i wyłącznie dzięki bujnej wyobraźni swojego właściciela ;)

Moim zdaniem na szczególną uwagę zasługuje również mysia mama oraz jej metody wychowawcze, aczkolwiek niektórym rodzicom mogą wydawać się one dość kontrowersyjne (początkowo w kilku przypadkach również we mnie wzbudziły spore zdziwienie i konsternację).

Domyślam się, że mama mysz wychowuje swojego synka samotnie (ponieważ w żadnej części serii nie ma nawet niewielkiej wzmianki na temat taty) i ostatecznie stwierdziłam, że ma do niego naprawdę świetne podejście. Nie jest w żadnym wypadku nadopiekuńcza, nie próbuje forsować jakichkolwiek rozwiązań na siłę, uczy Miko niezależności, kreatywności oraz samodzielnego myślenia i radzenia sobie z dylematami - dzięki czemu także mali czytelnicy mogą dowiedzieć się z książeczek, jak w konstruktywny sposób rozwiązywać najróżniejsze problemy.

Jak widać na załączonych zdjęciach, nasz Bąbel lubi nie tylko książeczki "czytać", kartkować i oglądać znajdujące się w nich ilustracje - ale również zdarza mu się traktować je jak puzzle, układać w najróżniejszych konfiguracjach i przekładać z miejsca na miejsce jakby nie mógł się zdecydować, która okładka najbardziej mu się podoba i po którą z nich ma największą ochotę sięgnąć...

...i wcale mnie to nie dziwi, ponieważ wszystkie są świetne, bardzo kolorowe i pięknie wydane. Sporą niespodzianką okazał się dla nas ich duży rozmiar. Oczekując na przesyłkę od Wydawnictwa byłam przekonana, że otrzymamy kilka stosunkowo niewielkich tomików - a ostatecznie trafiły do nas książeczki bardziej zbliżone do formatu A4, dla których trzeba było poszukać w Bąblowym pokoju osobnej półki.

Tym bardziej polecam całą serię jako prezent (chociażby na zbliżający się Dzień Dziecka), bo poza kształcącą treścią również wizualnie prezentuje się bardzo zachęcająco i okazale :)

 seria książeczek o myszce MIKO

tekst: Brigitte Weninger

ilustracje:  Stephanie Roehe

Wydawnictwo Monika Duda