Dentysta-sadysta i sezon rowerowy.

Przepraszam serdecznie za chwilowy zastój na blogu, ale przeżywałam ostatnio bardzo intensywny romans z...fotelem dentystycznym. Konkretnie? Korygowałam sobie pewną uciążliwą wadę zgryzu, wynikającą podobno z nadmiernego zgrzytania zębami przez sen.

Poza tym dałam się również namówić na dodatkowe wybielanie - i do tej ostatniej decyzji chyba sam diabeł mnie podkusił, bo z niesamowicie obolałą szczęką, dziąsłami, całą twarzą i głową dość trudno było mi cieszyć się nawet z najbardziej spektakularnych efektów przeprowadzonej "kuracji"...Mój stomatolog rzecz jasna nie uprzedził mnie ani słowem, z czym się to wszystko wiąże - za to już po fakcie wyraził głębokie współczucie i nie omieszkał skasować okrągłej sumki ;)

Ale dziś o czym innym :)

Ostatnio przeglądając najróżniejsze strony w necie trafiam na całe mnóstwo wiosennych akcji i inicjatyw, które mają wspierać aktywność i uprawianie sportów przez młode, świeżo upieczone mamy. Niektóre pomysły naprawdę fajne, cel szczytny, a jego realizacja też zapowiada się obiecująco - jednak już po chwili reflektuję się i zadaję sobie pytanie:

 "To przy małym dziecku można w ogóle NIE BYĆ 

aktywną i w ciągłym ruchu?!" :) 

źródło: Internet

Osobiście mogę śmiało stwierdzić, że takiego poziomu wzmożonej aktywności, jakiego doświadczyłam (i nadal doświadczam) przy Bąblu, chyba jeszcze nigdy w życiu nie zaznałam - nawet regularnie biegając, pokonując kilkadziesiąt kilometrów dziennie na rowerze i ćwicząc z Chodakowską, kiedy jeszcze nasza rodzina nie zdążyła się o Juniora powiększyć. Zresztą, chyba większość mam zna to wszystko z autopsji :)

Efekty takiego "treningu"? Moja waga poleciała na łeb, na szyję o jakieś 6 kilogramów - aktualnie oscyluje gdzieś w okolicach 52 przy 170 centymetrach wzrostu i pewnie mogłabym z powodzeniem zmieścić się w swoje dawne ubrania z czasów gimnazjalno-licealnych, gdyby takowe jeszcze uchowały się w mojej szafie :)

Jednak najwyraźniej nadal jest mi mało, ponieważ jakiś czas temu 

otworzyliśmy oficjalnie nowy sezon rowerowy. 

Paradoksalnie, wycieczki rowerowe stały się dla nas jedną z nielicznych okazji do odpoczynku i wytchnienia, kiedy faktycznie udaje nam się usadzić Młodego w jednym miejscu, względnie go unieruchomić i przypiąć pasami - i nikt przy tym nie może oskarżyć nas o znęcanie się nad dzieckiem ;)

Jak pewnie niektóre z Was pamiętają, w tamtym roku Junior podróżował z przodu, w siedzonku przymocowanym do mojej kierownicy - mogłam więc cały czas mieć go na oku i pilnować, żeby czegoś nie wykombinował. W tym roku siedzonko okazało się już dla niego oczywiście za małe, więc zaliczyliśmy przesiadkę na tyły - i Bąbel najwidoczniej równie świetnie się tam poczuł, bo bardzo szybko i bez żadnego problemu tę zmianę zaakceptował.

Nie było również kłopotów z namówieniem go do założenia kasku, o który jeszcze rok temu toczył z nami naprawdę zaciekłe batalie - ale to prawdopodobnie wpływ naszej małej sąsiadki, która podróżuje w nakryciu głowy niemal identycznym, tylko utrzymanym w bardziej dziewczęcej tonacji ;)

Mi osobiście na razie trochę trudno się przyzwyczaić do tego, że mała bestia podszczypuje mnie w trakcie jazdy w wiadomą część ciała i śmieje się przy tym do rozpuku ;) Poza tym z 12-kilogramowym, wiercącym się nieustannie ciężarem z tyłu mam nieco większy problem z utrzymaniem równowagi - ale za to wszelkie skręty i manewry kierownicą okazują się mniej kłopotliwe i karkołomne niż w sytuacji, kiedy miałam ten ciężar uczepiony przed sobą.

Oprócz tego odkurzyliśmy też i wyciągnęliśmy z piwnicy wehikuł trójkołowy - i nawet już zaczęłam tego żałować po dzisiejszej czterogodzinnej wyprawie z kilkoma postojami, podczas której Młody siedział sobie w swojej maszynie rozwalony jak basza, a ja zasuwałam na piechotę, pchając go przez wszystkie nasze polne i nadrzeczne wertepy ;)

Oczywiście żeby być naprawdę "fit" same rowery nie wystarczą - więc zapraszam chętnych na warzywną sałatkę a'la Bąbel, którą Junior tak zaciekle pomagał mi przygotować, że do tej pory znajduję jej resztki na kuchennych blatach i ścianach ;)