W co się bawić?

Nie ukrywam, że wpis ten powstaje w dużej mierze z pobudek egoistycznych ;) Powiem szczerze, że moja inwencja twórcza czasami znajduje się już na wyczerpaniu, a zatem bardzo liczę na Waszą pomoc i mam nadzieję, że za chwilę posypie się na mnie istna lawina propozycji zabaw, pozostawionych przez Was w komentarzach ;)  Zwłaszcza takich na jesienne dłuuugie wieczory i zimowe mroźne dni, kiedy warunki atmosferyczne niekoniecznie sprzyjają wyjściom z maluchem na świeże powietrze...

Osobiście nie jestem pewna, czy uda mi się napisać coś bardzo odkrywczego w tym temacie.

Odkąd Bąbel stał się dzieckiem w pełni mobilnym, jego zainteresowanie zabawkami ze sklepowych półek zmalało niemal do zera. Doświadczenie nauczyło nas, że dla małego odkrywcy najprostsze, najbardziej prozaiczne przedmioty codziennego użytku okazują się często zdecydowanie bardziej interesujące niż skomplikowane, wszystko-mające, interaktywne gadżety.

Budować zdecydowanie ciekawiej z rolek papieru toaletowego niż z oklepanych, piankowych klocków. Do popisów muzycznych natomiast maminy garnek, chochelka i patelnia nadają się o niebo lepiej niż zestaw instrumentów zamówiony przez babcię na pierwsze urodziny. No i oczywiście nawet Fisher Price się chowa, kiedy można drzeć z tatą stare gazety albo dorwać zwykłą pompkę rowerową, syczeć nią jak wąż i robić mamie wiatr we włosach ;)

Przez ostatni tydzień na topie była na przykład zniszczona, spisana na straty poduszka, z której Młody wyrywał całymi garściami znajdujące się w środku wypełnienie, zaśmiewając się przy tym do rozpuku i rozsypując białe kłaczki wszędzie wokół, także cały salon wyglądał potem jak po przejściu porządnej burzy śnieżnej ;)

Na szczęście nie słabnie jego zainteresowanie książeczkami, wpajane mu przeze mnie od najwcześniejszych miesięcy życia.  Aktualnie najbardziej lubi te dźwiękowe oraz "z niespodzianką" - z różnymi fakturami, otwieranymi okienkami, rozkładanymi i wysuwanymi elementami czy dziurkami, do których można włożyć mały paluszek :) Każdej oglądanej stronie musi towarzyszyć oczywiście moja szeroka narracja, nazywanie i wskazywanie poszczególnych przedmiotów, naśladowanie wydawanych przez nie dźwięków oraz śpiewanie piosenek, które akurat przyjdą mi do głowy i są w jakiś sposób z danym obiektem związane. Często są to utwory mojego autorstwa, wymyślane na prędce i na zasadzie "byleby tylko się rymowało" - bo Młody patrzy na mnie wyczekująco i porusza charakterystycznie tułowiem na znak, że właśnie TERAZ ma być muzyczka ;)

Przez długi czas powodzeniem cieszyły się też balony, bańki mydlane i plastikowe kubeczki, z których Bąbel potrafi już samodzielnie ustawić wieżę, a poza tym używał ich też naprzemiennie do przesypywania różnych rzeczy (kaszy manny, płatków kukurydzianych, rodzynek) oraz przelewania wody, barwionej przez nas na różne kolory specjalnymi farbkami.

Poza tym - jak na niespokojnego ducha i wiercipiętę przystało - uwielbia również wszystkie zabawy, które mają w sobie element pościgu ;) Tak naprawdę nieważne, czy gonimy go my, czy on goni nas; czy używamy w tym celu tylko dwóch dolnych kończyn, czy wszystkich czterech; czy w pogoni biorą udział jakieś pojazdy, czy też tylko sam zainteresowany plus rodzice. Ma być szybko, śmiesznie, hałaśliwie, z chowaniem się za meblami albo drzwiami i wyskakiwaniem zza nich w najmniej oczekiwanym momencie - a najlepiej oczywiście, kiedy każdy taki pościg kończy się porwaniem małego uciekiniera na ręce, "samolocikiem" w powietrzu albo wysokim podrzutem aż pod sam sufit  ;)

(Sąsiadce z dołu szczerze współczujemy, bo ten nasz upragniony "tupot małych nóżek" staje się bardzo głośny i trudny do zniesienia, jeśli ilość biegnących nóg pomnożyć razy trzy i dodać do niego chociażby szuranie samochodowych kółek po kafelkach).

Jak widać, ścigać można się naprawdę różnymi rzeczami - nawet plastikową skrzynią na zabawki i taboretem z Ikei ;)

Nieodłącznym elementem naszych codziennych harców stał się też zwykły, polarowy koc. Czasami  po prostu nakrywamy się nim na zmianę i robimy "a ku-ku". Czasem chowamy się pod nim jak pod namiotem i bawimy w ciemnościach, włączając i wyłączając latarkę. Innym razem owijamy nim Bąbla ciasno i toczymy powstały w ten sposób rulonik po dywanie albo przerabiamy koc na rydwan zaprzężony w dwa konie (czyli mnie i Małża), którym Junior sunie majestatycznie po wszystkich śliskich powierzchniach ;) Najfajniej jest rzecz jasna wtedy, kiedy do domu wraca tato i można zrobić z koca wygodny, rozhuśtany hamak :)

A Wy, w co się najczęściej bawicie ze swoimi pociechami?

EDIT:

Po namyśle dodam jeszcze:

1. trzaskanie kuchennymi szafkami i wyciąganie z nich przedmiotów;

2.  wszelkie prace domowe, a zwłaszcza zamiatanie i robienie prania;

3. "kradzież" maminych rzeczy (typu bransoletki, korale, telefon) i ucieczka z nimi;

4. pstrykanie włącznikami od światła;

5. zabawa zasłonami w salonie (tzw. "makaronami") - np. robienie z nich lejców, kiedy mama śpiewa "wio, koniku...";

6. zabawa w ducha tudzież pieluchowego potwora - czyli chodzenie po mieszkaniu z tetrą na głowie i straszenie domowników;

7. wspinanie się na łóżko oraz "kotłowanie" w pościeli (włącznie ze stawaniem na głowie ;) );

8. robienie herbatki dla rodziców i pluszaków w plastikowym serwisie;

9. wpuszczanie różnych pojazdów pod łóżko i obserwowanie, jak wyjeżdżają z drugiej strony; 

10. zabawa sorterami w dopasowywanie kształtów;

11. odkręcanie i zakręcanie kranów i chlapanie się w wodzie;

12. włączanie okapu i słuchanie jego buczenia (ze stopniowaniem natężenia dźwięku);

13. huśtawka, na której Bąbel albo jest bujany przeze mnie, albo huśta swoje misie;